Sumatra Adasi / ENDONEZYA!!!

Hindistan cevizi mangali


Endonezyalilar'la ilk temasim otobus terminalindeki guvenlik gorevlileriyle oldu. Sicak bir karsilama, birkac el satranc ve ilk Endonezyaca dersim.





Kahvehane


Pirinc tarlalari





Break dance yapan gencler


Solda agac ev odam


Mananjau Golunde gunbatimi


Endonezya kulturunun hristiyanlikla karisimi






Toba Golu ve gitar calan gencler


Ahhhh, mangonun, laycinin (lychee), salanin ve ismini bilmedigim onlarca tropik meyvenin tatli tadi. Kori ve diger soslara bezenmis balik, leziz sebzeler, tabii ki pilav ve aci biber, mutlaka aci biber. Doga veya mimari yapilar ne kadar ilgi cekici olurlarsa olsunlar, beni ilk ve en cok cezbeden sey hep yemekler oldu ve Sumatra da bana kendini yemeklerle sevdirdi. Tabii ki Sumatra'yi sevmek icin yemeklerinden baska bircok neden daha var. Insanlar samimi ve sicak kanli, ve adanin gelismemis basit yasami yerliler icin olmasa da benim gibi bir gezgin icin ilgi cekici. Sumatra ayni zamanda yolculugum boyunca en az sayida turistle karsilastigim yer oldu. Size ilk olarak nereden geldiginizi, sonra musluman olup olmadiginizi ve son olarakda Endonezyaca konusup konusmadiginizi soruyorlar. Onlara Turki'den (Endonezyaca'da Turkiye) geldigimi soyluyor, musluman geciniyor ve ogrendigim butun Endonezyaca cumleleri siraliyorum, ve aninda kanka oluyoruz. :)
Ada yemyesil tropik ormanlar, volkanik daglar ve bircok gunumu dinlenerek gecirdigim devasa krater gollerle kapli. Adanin daglik olmasinin bir dezavantaji uzuuuuunn otobus yolculuklari (yollarin berbat, otobuslerin harap durumlarida buna katkida bulunuyor). 400 km gibi 3-4 saat surmesi gereken (ben kullaniyorsam 2 saat) kisa bir yolculuk icin pek rahat olmayan bir otobusde 12-15 saat geciriyorsunuz. Ve sizi rahatsiz edecek tek sey koltuklarin kirik olmasi degil. Gorunen o ki Endonezyalilar sigarinin sagliga ve cevrelerindekilere zararlarindan bihaberler cunku herkes (sadece erkekler) otobusler de dahil olmak uzere her yerde sigara iciyorlar. Sigara kullaniminin bu kadar yaygin oldugu baska bir yerde bulundugumu sanmiyorum. Yediden yetmise butun erkekler tutturuyor. Otobus yolculuklarinin eglencelerinden biri (televizyonda gosterdikleri kulak tirmalayan Endonezya pop muzik kliplerini eglence olarak saymiyorum) otobuse kisa sureligine binip gitar calarak para toplayan calgicilar oluyor. Gitar sanki ulusal calgilariymis gibi her gencin elinde bir gitar var, gitarin Endonezya'da icat edildigini sanirsiniz. Herhangi bir otobus yolculugu boyunca en az on farkli calgici / dilenci hunerini sergiliyor. Ve isin ilginc yani insanlar bu calgicilara para vermeyi ihmal etmiyorlar. Hindistan ve Endonezya gibi fakir ulkelerde insanlarin dilencilere Amerika gibi gelismis ulkelerdekilerden cok daha fazla bagisda bulunmalari ilginc bir tezat olusturuyor. Eger gitar ulusal calgilariysa, satrancda ulusal sporlari olmali. Gittiginiz heryerde satranc tahtasiyla karsilasiyorsunuz ve bu takimlar dekoratif amacli kullanilmiyor, halk vakit gecirmek icin satranc oynuyor. Satranci sevdigim icin burada kaldigim kisa sure icerisinde bircok kez oynama firsati buldum.
Sumatra kesinlikle bir haftadan fazlasini hak ediyor ancak sadece 30 gunluk bir vizem ve Endonezya'da gormek istedigim bircok yer var. Istikamet Java adasi...